Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cöləmbər — (Meğri) xortdan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
araqçın — is. <ər. ərəq və fars. çin> Qiymətli parçadan, çox vaxt tirmədən və s. dən tikilib, üstü güləbətin (zərli) və ya ipək sapla naxışlanmış baş geyimi, təsək. <Xortdan:> Restoran sahibi də başında araqçın, döşündə döşlük . . qazanlardan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axır — is. 1. Son, nəhayət; bir şeyin son nöqtəsi, qurtaracağı. Yolun axırı. İşin axırı. Qışın axırı. İclasın axırı. Mahnının axırı. İlin axırına az qalır. Şəhərin axırında yaşayıram. – <Mirzə Fətəli:> Hər bir qaranlığın axırı işıqdır. Ə. H.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
azançı — is. din. Azan oxuyan, azanverən. <Xortdan:> Bəs necə olubdur ki, özünüz üçün bir xoşsövt azançı tapmayırsınız? Ə. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baxtalamaq — f. 1. Qumarda uduzmaq. <Xortdan:> Sənin bankda nə qədər pulun var, hamısını baxtaladı. Ə. H.. 2. məc. Ümumiyyətlə, uduzmaq, itirmək, əldən çıxarmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
behişt — is. <fars.> 1. Dini etiqadlara görə, bu dünyada savab iş görmüş adamların axirətdə səadət içərisində yaşayacaqları yer; cənnət. <Xortdan:> Pərvərdigara, belə müqəddəs kişi cəhənnəmə düşəndə bəs behiştə kim göndəriləcək? Ə. H.. 2. məc … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
biçarə — sif. <fars.> 1. Yazıq, miskin, fağır, məzlum; bədbəxt. Biçarə münəccimbaşının ərvahı uçub, başladı yarpaq kimi titrəməyə. M. F. A.. Bu soyuq, tozlu gecədə biçarə Məşədi Əsgər adlı bir kişi balaları üçün ruzi axtarırdı. S. M. Q.. . . Biçarə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bizləmək — f. 1. Biz ilə deşmək, biz soxmaq, biz ilə deşik deşik etmək, yaxud biz batırmaq. 2. məc. Təhrik etmək, məcbur etmək, tovlamaq. <İsgəndər:> Bacılar hərə bir yandan səni bizləyəcəklər ki, «dinmə, kəs səsini, xortdan gələr, səni aparar». C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
